Anamın gün görmemiş sözleri vardı.. Unutulmaz sözler.. Ömrünün son günlerinde çok şeyi unutmuştu. Bana "sen kimsin?" dediğini her hatırladığım da bütün duygularım ağır yara almıştı. Çayeli Büyükköy'den Yılancıoğlu Mehmet Efendi'nin torunuydu. Şairliği nüktedanliği ordan geliyordu. O durumda bile unutmadığı kendisine ait türküyü derdi: "Orsidi'ya demirci / Soğuk döver demiri / Demiri dövmek içün / Kimden aldı emiri...

Anam bir hastalığı için Rize'de çeşitli doktorlara gitmiş. Sonuç alamamış. Son gittiği doktora aynen şunu demiş: "Bu fuşki kokinan Rize'ye hep sınıfta kalmış doktorları mı gönderirler. Doktor gülmekten yerlere yatmış. Sonra da fuşki kokinan ne diye sormuş?

ANAM"A / KUŞLUK VAKTİ

Hep ağlardın ardımdan

Hüzün dolardı yolum

Kuş oldun uçtun anam

Kırık kanadım kolum

Şimdi benim dertlerim

Kütük dağından çoktur

Kaçkar dağından çoktur

Ne anam var ne babam

Tutacak dalım yoktur

Seninle atma türkü

Söylerduk karşı beri

O güzelim günlerim

Daha gelir mi geri

Dertlerim daği aştı

Bi taneyi alan yok

Hey gibi aponconuz

Yallakozlu halan yok

Ana canın yongası

Kaybedince anlarsın

İyi olmaz yarası

Savmaz yürek yarası

Oturur da ağlarsın

Giydiğin cizlaveti

Anam öptüm kokladım

İzini bulmak için

Eski evi yokladım

Koca tarihi nayla

Sağ tarafa yaslandı

Açmaz hiç bir kapıyı

Anahtarlar paslandı

Nerde o eski günler

Nerde hamal lastığı

Unuttuk o günleri

Bulduk pamuk yastığı

Hemen koşardım eve

Gelince kuşluk vakti

Dar zamandayım anam

Zor zamandayim anam

Çaresiz sumarlığın

Çaresiz bu uşağın

Her yanım puştluk vakti

Fatih Sultan KAR / İST