Fatih Sultan KAR

1988-1995 yılları arasında Fenerbahçe’de 7 numaralı formayı giydi. Ayağında top tutmayı, çalım atmayı seven bir oyuncuydu. İslam Çupi kendisi için "bir insanın içinden geçebilecek, yerinde olmak istenecek biri varsa o da Hakan’dır" demiştir. Milli takım formasını da başarıyla taşıyan Hakan Tecimer, çalım sihirbazı olarak anılıyordu. Fenerbahçe’deki hocası Tordor Veselinoviç, onun için:“Telefon kulübesinde bile iki kişiyi çalımlamayı bilir” demişti.

Hakan Tecimer, 6 Ocak 1967 doğumludur. Rizespor’un alt yapısından yetişmiş unutulmaz futbolculardan biridir. Çalımlarıyla ve attığı muhteşem gollerle Türk futboluna adını altın harflerle yazdırmıştır. Hakan Tecimer ile futbol yaşamı üzerine söyleştik.

Sizde futbol hevesi nasıl başladı?

Büyük ağabeyler adam olmadığı zaman beni de aralarına alırdı. İçimdeki futbol sevgisi giderek büyümeye başladı. İlkokul ikiden orta ikiye kadar Ordu'da oturmak zorunda kaldık. Ben de mahalle arasında top koşturuyordum. Bilemiyordum ki futboldan daha sonraları bu kadar para kazanılacak. O zaman böyle mi oynardım. Futbol oynarken aynı zamanda da çalışıyordum. Acıbadem'de bir lokalde çay dağıtıp okey veya kâğıt oynayanlara bakıyordum. Bir gün babam ve ortağı lokalden ayrıldılar, iş yerini bana bıraktılar. İdman zamanı gelmelerini istedim. Onlar gelmeyince ağzına kadar dolu lokali bırakıp idmana gittim. Futbola daha fazla sarıldım. Belki futbol topuyla bile yatmayı düşünebilirdim. Çünkü futbolu gerçekten seviyordum. Hayatımın en önemli unsuru futboldu. Beni Orduspor miniklerine almak istediler. Lisans işi başlatıldığı sırada İstanbul'a Acıbadem'e taşındık. Orada da birkaç futbol kulübü ile görüşmeler oldu. Sonra tekrar Rize’ye taşındık. Altı yaşında geldiğimiz İstanbul’dan, on bir yaşında Rize’ye döndüm.

Futbola ne zaman başladınız? Hangi kulüpler de oynadınız? Futbol maceramı yine mahalleler arasında sürdürüyordum. Rizespor altyapı sorumlusu İsmail Karali, beni gördü, izledi ve Rizespor’a getirdi. Rizespor’un alt yapısında 1984’de başladım. İlk yıl amatör olarak oynadım. O sene bana Fenerbahçe'den teklif geldi. Ama bu daha sonra gerçekleşti. Futbolcu olma düşünceme ailem önceleri karşı çıkmıştı. Babam kazandığıyla ailesini geçindirmek zorundaydı. Değişik işler yapıyorduk. Ben ise aklım fikrim topta olduğu için belirli bir iş tutturamamıştım. Okulu bile yarım bırakmam ailemi, çok üzmüştü. Ne de olsa o zamanlar futbolda iyi bir noktaya geleceğimi bilemiyorduk. Bunu bilebilsem futbola daha sıkı sarılırdım. Rizespor A takımına transfer oldum. Ardından Fenerbahçe’ye transfer oldum. 7 sene FB’ de oynadıktan sonra Adanaspor’a 1 yıllığına kiralık gittim. Oradan bir seneliğine Rize’ye döndüm, ardından üç sene de Kuşadası’nda oynadım ve sonrasında futbol hayatımı noktaladım.

FB’ye gittiğiniz sene FB rekor kırdı… Evet! 1988 senesinde transfer oldum ve o sene 103 golle şampiyon olduk. Geniş bir kadro kuruldu 10-12 tane eleman alındı. Böyle değişik yerlerden futbolcu alınınca uzun süreli başarı beklemek zordu. Ama kısa dönemde başarı gelince hem futbolcular hem de camia için büyük bir sevinç oldu. Bizim için unutulmaz bir sezondu. 5 gol attım. 10 tane falan da attırmışımdır. 

Çocukken, "haydi Schumacher bir top daha kurtar. Gol yok, Schumacher topu kaptı!” diye kendi kendime bağırırdım. O bir dünya yıldızıydı. O zamanlar bilemezdim Toni ile birlikte top oynayacağımı. Bu durumu aynen kendisine anlattım bir maç dönüşünde. Çok hoşuna gitti. Kahkahayı bastı. “Sen o zaman çocuk, ben kaleci, şimdi sen büyük ve ben hala kaleci” dedi. Futbolda geldiğim noktaya çalım atarak geldim. Çalım atmasaydım Hakan olamazdım.

Başka, kimler vardı kadro da?

İsmail, Müjdat, Nezihi, K.Şenol, Serdar, Turhan, Oğuz, Rıdvan, Aykut, Hasan, B.Şenol, Erdi, Durmuş, Ergin, Taygun, Bilal, Murat, Orhan, Sedat, Önder, kaleci Tony Schumacher ve Can.

devamı yarın